اولش بگم که من دربست مخلص اقای موسوی و کروبی هستم که جوجه بسیجی‌‌ها دور بر ندارند.تفشون شرافت داره به عبای آقاتون.
و اما، همه دیدید که تو قرقیزستان تو کمتر از ۲۴ ساعت دولتشون از هم پاشید و۴۰ نفر هم کشته دادند، وزیر کشور کشته شد و تعدادی هم زخمی.ولی کارشون رو کردند.ولی یه مساله هست اونم اینکه ، هیچ بیانیه‌ای این وسط صادر نشد!
میدونید چرا؟ دلیلش واضحه اونم اینه که همه یک چیز میخواستند و هدف یکی بود.همه دنبال سرنگونی دولت بودند.وقتی هدف معلوم باشه دیگه نیازی به بیانیه نیست.همه می‌رن کار خودشون رو میکنند. یکی میزنه، یکی می‌کشه، یکی اسلحه می‌‌دزده می‌رن میزنن میکشن تموم میشه.
ولی تو مملکت ما، این جوری نشد چون نمیدونستیم که دنباله چی هستیم.یه روز دنباله رای بودیم روز دیگه دنبال آزادی اون یکی روز دنبال قتل خامنه ای! یه روز گفتیم احمدی‌نژاد باید بره، روز دیگه گیر دادیم به جنتی ، بعدش به خامنه ای.
یه روز گفتیم هاشمی خوبه بعدش گفتیم نه. این جوری شد که خودمون هم نفهمیدیم که دنباله چی هستیم و بیانیه دادن‌ها شروع شد.البته بیانیه یه جایی خوبه که به مردم امید میده.مردم میبینند که یکی هست‌ها دلش با اون هاست.ولی سوال من اینه آخه تا کی؟ تا کی فقط بشین و بیانیه بدیم که چی بشه؟ که اون‌ها هم کار خودشون رو بکنند؟ که اون‌ها هم بگیرند، بزنند ،زندانی بکنند ما هم فقط بیانیه بدیم؟
نه آقا جون، بیانیه دادن هم اندازه داره. بعد از ۹ ماه بیانیه دادن دیگه فایده نداره.باید دیگه الان معلوم بشه که چی میخایم.و دنبال چی هستیم.
پس بهتره که زودتر معلوم شه که دنبال اهداف خمینی هستیم یا دنبال یک مملکت آزاد.اگه فقط بدونیم که چی میخایم شاید ما هم دیگه بیانیه لازم نداشته باشیم.شاید ما هم بتونیم بعد از ۹ ماه به هدفمون برسیم.حالا ممکن دوستان جنبش سبز ناراحت بشند ولی من مخلص همه هستم.خواستم درد دل کنم.
